kalbim

Şimdi sen gittin ya kalbim

Bir kristal kum tanesi

Yalnızlıklara ikame edilen

Taşeron sevdaların nesnesi

gece

geceleri bir ben uyumam bir de seni uyutmam

bir tek biz biliriz sabah ezanının makamını

bir tek biz biliriz çıplak tenin umutsuz yalnızlığını

gece karanlıktır, küftür, belirsizliktir gece

bel altı bir küfürdür ağzımda şimdi her hece

kin ve nefrettir, beynimde bir urdur

beni senden ayıran sonu belirsiz bu yoldur.

geceleri bir ben uyumam bir de sokak köpekleri

bir tek biz biliriz esrar kokan sabahçı kahvelerini

bir tek biz biliriz çıkmaz sokakları, terk edilmiş caddeleri

gece soğuktur, istir, yalnızlıktır gece

sen ki tüm güzelliğinle kalbimde bir ece

ve benim içimde ölmek üzere olan bir at var

boğazımda koskoca yumru olmuş,

her şeye rağmen yaşanacak bir hayat var.

suç

Saf sevginin suç sayıldığı post modern dönemlerdeyiz

Ve kusursuz bir cinayet teşebbüsü olabilir seni sevmeye çalışmak

Kim demiş refah toplumu diye, mutsuzluktan ölüyor insanlar

Ve ben söylediğim her şeyin aleyhimde delil olabileceği sevdalar yaşadım.

Bilirsin bizde sanıktan delile ulaşır Themis’in yardakçıları

Yargısız infazlar ve insafsız yargılar çok moda bu sıralar

Şeriatın kestiği parmak acımaz ama bende sadece bir parmak kaldı

Bırak da bile bile işleyeyim bu suçu.

Olgunluk imajı veren konuşmalar yaptım hep kadınlarımla

Hiç kavrayamadım severken ne kadar acemi olduğumu

Sırf bu yüzden evet belki de sırf bu yüzden

İki tek atılıp eğlenilen bir yol üstü meyhanesi,

Geçmişle gelecek arasında ”şimdi” oldum kadınlarıma

Oysa her sarhoşluk yeniden hayata dönebildiğim

Başarısız bir intihar biçimiydi benim için

Kadınlarımı çok beklettim farkındayım

Ama bir iktidar meselesi değil, aşk benim için

Eşitler arası bir örgütlenme çabası.

Uykusuz geceler, uç uca eklenmiş sigaralar cabası

Bir rutinden diğerine geçme isteği olmuş

Umut dediğimiz,

Toplumsal kabul ve bize çizilen çerçeve içinde

Zaten her şey önceden belirliymiş

Öyle diyor “kutsal” kitaplar

Cüzzi bir maaşla cüzzi bir iradeye sahipmişiz

İşte buymuş hayatta istediğimiz.

-izm

Biz de biraz okuduk

Pozitivizm, realizm, sosyalizm…

Hiçbir kitapta yazmıyordu oysa

Zor sevdalara düşünce hepsinin sonu

Alkolizm  

yöntem

Bir yöntem sorunu değil benim için sevmek

Çünkü belli bir biçimi yok formu yok zamanı yok…

Öyle paldır küldür öyle gelişine severim ki hep

Ölçüp biçmeden sonunu düşünmeden

Bir yöntem sorunu değil benim için sevmek

Tasnif etmem sevdiklerimi parçalara ayırmam

Paylaştırırım gücüm yettiğince içimde ne varsa

Herkesin yeteneğine göre herkese ihtiyacı kadar  

Bir yöntem sorunu değil benim için sevmek

Kavramları basit aslında benim sevdamın

Bir gülüş bir bakış bir öpüş bir dokunuş…

Bir bardak çay bir de birlikte içilen sigara tadında

olasılık

biz seninle giz dolu bir şey yaşadık

o sundurmanın altında da öpüştük

aynı barikatta da dövüştük

tutuşturdun ya kalbimin ucunu

şimdi at onu kurduğumuz kocaman barikata

o zaman biter tedirginlik ne dert kalır ne de tasa

biz seninle giz dolu bir şey yaşadık

çok sevilmeyenli bir denklemde

sevdaya dair olasılıkları topladık

şimdi sevsen

biliyorum seni sevebilirdim sevgilim
tıpkı senin de beni sevebileceğin gibi,
bir ihtimaldi bu sevda olasılığın bütün sınırlarında
şimdi sen beni sevsen hem de çok sevsen
bu olsa olsa pozitif dışsallık olur bana

masum

belirli günler ve haftaları hiç önemsemedim ben

benim kendi belirlediğim günlerim ve haftalarım oldu sadece

hatta aylarım ve bunların sonucunda yıllarım

kimseye de kalkıp neden geçti bunca zaman diye sormadım

belki boşa harcadım belki de savruktum 

yeri geldi nasıl sevilir onu unuttum 

ama her zaman masumdum.

sınanmamış sevgiler

Dağlaşan bir şeyler var omzumda
Yükünü bahara yıkmış bir güne uyanmıştık oysa
Temmuz'a selam çakan bir Mayıs sabahında
"Şizofren bir Mayıs bu" demiştin sevgilim
Şubat mı şimdi avuçlarımdaki ıslaklık
Ey hayat!
Sana değil sitemim
Başım gözüm üstünesin
Sen zaten söylemiştin çok önceleri:
Sınanmamış sevgilere yerim yok!

Yazan: Mahir Özkan

değişim

dil bilimsel bir farklılık değildi anlaşamamış olmamız

tamamen kültürel kodlarla alakalı sevgilim

sevgisizlik değil de sigarasızlık daha çok koyuyor inan

istiyorum değişimin kendisi de değişsin

belki daha iyi anlarız kendimizi ve her şeyi


dil bilimsel bir farklılık değildi anlatamamış olmam 
seni deliler gibi sevip de lal gibi suskun olduğumu
belki de adım "Samsa" olmalıydı sekiz bacaklı
tamamen benim öküzlüğüm kabul et sevgilim
anlayamadım değişmenin ne demek olduğunu

dil bilimsel bir farklılık değildi anlayamamış olmam 
sigortalı bir işe sahip olmam gerektiğini
koşullar böyle sevgilim çabuk değişiyor
ne ben yetişebiliyorum ona ne bir başkası
hani önceydi bilinç, bize kim yalan söyledi.

gel bu geceyi de sabah edelim

gel bu geceyi de sabah edelim sevgilim
bizim işimiz yok sabahlarla,
uyanmasak bir soranımız yok nasılsa
telefonu çaldıran alacaklılar dışında

gel bu geceyi de sabah edelim sevgilim
kuralım sofraları dolduralım rakıları
insan biraz da gecedir sevgilim
vuralım kadehleri en insan halimize

gel bu geceyi de sabah edelim sevgilim
ağzına kadar doldururuz küllüğü
duman altı sevdalarda kendimizi açarız
belki şiir de okur gözlerimizden akarız.

gel bu geceyi de sabah edelim sevgilim
uyumak için zamanımız çok nasılsa
sarılalım sonra, insanlıkla barışalım
sen bana ak ben sana bir kadehte karışalım

sigara kahve

güneşli bir sabaha daha uyumadım bu gece

gün uyandı kuşlar böcekler çiçekler...

selam durdu yine güneşe beton bloklar

kahvemi koydum yaktım cigarayı

derin bir nefes aldım sonrası yalnızlık

beton bloklardan boşalıyor yine kalabalık

zaman

Şimdi zamanı değil sevgilim sevmenin sevilmenin

Küllüğüm izmaritlerle dolu, Boş şişelerden T.C. yazıyorum

Tüm insani duygularımla

Adındaki harflerle yeni kavramlar kuruyorum

Sevgiye çıkıyor anlamları şimdi zamanı olmasa da

Uyuyorum sonra, uzun uzun rüyalar görüyorum

Hepsini yazıyorum bir kenara tarih atıyorum

Nasılsa zamanı değil daha.

Günlerce çıkmıyorum evden açmıyorum perdeleri

Depresyondasın diyor annem, zaten kim değil ki

Teorik olarak gerekçelendiriyorum durumumu

Sonra kalkıp çay koyuyorum eylem planım için

Pratikte hep iyiyim zaten

Kimisi bohem diyor bu yaşama, ben işsizlik diyorum

Zamanı geliyor sevgilim sevmenin sevilmenin

ibadet

Güzel bir yaşamın pazarlığı değil miydi ibadet,

Tanrıyla insan arasında? Hem burada hem de öbür tarafta,

Oysa ben yaratanı yaratılandan ötürü sevdim sevgilim.

Gözlerin ne güzel ve ellerin. Ve seni sen yapan genlerin

Ve bu pazarlıkta sana bakmaktı, benim en geçerli ibadetim.

Puslu ve serin bir geceydi. Hafiften yağmur ıslatıyordu yerleri ve gece şehir bomboşken yürümeyi severdi genç adam. Uzun süredir amaçsızca yürüdüğünü fark etti. Etrafa şöyle bir baktı, evden epey uzaklaşmış, saatte epey geç olmuştu. Kafasında dolaşan düşünceler onun zamanla ve mekanla olan algısını bir süre de olsa yitirmesine sebep olmuştu. Geri döndü, eve doğru yürümeye başladı. Kafasında hala aynı düşüncelerle yavaş yavaş yürümeye başladı. Yüzüne çarpan serin rüzgar onun biraz üşümesine sebep olsa da genç adam buna aldırış etmeden aynı ağır tempoda yürüyüşünü sürdürüyordu.  Oysa tüm nedenleri biliyordu, tüm sonuçları hatta tüm cevapları da. Peki, neden yolunda gitmiyordu hiçbir şey? Belki de genç adamın bilmediği tek cevap buydu. Genç adam, tüm bu düşüncelerin kafasında yoğun bir ağırlık oluşturduğu sırada, az ilerde iki binanın arasında kalan bir kuytuda iki adamın oturduğunu gördü. Gecenin bu saatinde tek başına dolaşmak böyle büyük ve tekinsiz bir şehirde bir erkek için bile tedirginlik yaratacak bir eylemdi bazen. Genç adam, yaklaştıkça daha da görünür hale gelen bu yaşlı ve salaş görünüme sahip adamların yanından geçerken, adamlardan biri ona seslendi: “Ateşin var mı bilader? Genç adam biraz tedirgin olsa da cebinden çakmağını çıkarıp adama uzattı. Genç adamın uzattığı çakmağı alıp sigarasını yaktıktan sonra sigaradan derin bir nefes çeken adam, gence çakmağı uzatırken “bu saatte burada ne işin var bilader” dedi. Genç adam tedirgin bir sesle: “hava almak için çıkmıştım, buraya kadar nasıl geldiğimi fark etmeden yürümüşüm” diye yanıtladı. Yaşlı adam elindeki sigara paketinden bir sigara çıkarıp gence uzattı. Böyle tiplerin ikramlarının geri çevrilmemesi gerektiğini aklından geçiren genç adam tüm çekingenliğiyle sigarayı aldı. Yaşlı adam ona rahat olmasını öğütlerken peşinden “asıl kaybeden sizsiniz; yalnızsınız, güvensizsiniz, tüm bu zenginliklerin içinde rahatsız ve mutsuz olan sizlersiniz” dedi. Genç adam, sigara için teşekkür edip hızlı adımlarla adamların yanından uzaklaştı. Eve giden yol boyunca adamın dedikleri içini kemirdi. Genç adam, eve vardığında her zaman oturduğu koltuğa oturarak bir sigara daha yaktı.  

kumbara

Önce güzel resimler gösterdiler bize

İşte budur, dediler hayat.

Biz de öyle sandık, yanıldık.

Gördük ki, bazen hayat;

Bir çingenenin ağız dolusu küfrü,

Bir kürdün göz yaşıyla yoğurduğu ağıt,

Bir türkün sırtında derinleşen kambur,

Bir afrikalının alnındaki kara sinek,

Yucatanda bir köylünün dökülmüş dişi,

Arabistanda bir kadının görünmeyen gözleri,

Avrupada bir göçmenin utangaçlığı,

Uzak asyada pirinç lapası,

Ne şamın şekeri ne de arabın yağıymış hayat.

Hepsi tekil tekil tanımlı

Aslında bir bütün olarak anlamlı

Bir mutsuzluk kumbarasıymış hayat.

yalnız

Kentsel bir dönüşümdür aşk modern zamanlarda

İki yalnızlığın bir sevda etmemesi bundandır

Yıkıp yapmalar serüvenidir tüm sevdalar

Uykusuzluk ve uç uca eklenmiş sigaralar

Kendi iç çevriminde kaybolmuş insanlar,

Serbest atomlar gibi kendi halinde bir döngüde

Çekim kuvveti ve merkez kaç biraz fizik gerisi müzik

Yeniden üretmesin diye kendini metafizik

Dedim ya sevgili modern zamanlar

Serbest halde ama yalnız tüm insanlar

bir haftadır duş almamıştı, dışarıya da çıkmamıştı hiç. kirlendiğini biliyordu, hissediyordu belki de. oysa dışarı çıkmadan nasıl kirlenebilirdi? tüm pislikler dışarıda değil miydi? önce kendi "steril" ortamını sorguladı, sonra insanlığı. kirlilik sanki viral bir biçimde yayılıyordu ama kapalı kapılar ardında olan biri nasıl kirlenebilirdi? bunu hala çözemiyordu. "insan, insanla kirlenir, kirletir" diye geçirdi aklından. sadece kendi başına olan biri nasıl kirlenir ve kirletebilirdi? kafasında bu sorulara cevap ararken, duş almaya karar verdi. derisini yüzecek gibi temizlerken sıcak suyun altında dakikalarca bekledi, tüm kirleri akacak ve pürü pak olacaktı. duştan çıktıktan sonra aynaya baktı. yüzü çok temiz gözüküyordu. adeta aydınlanmıştı ama nedense hala kirli hissediyordu.

Neden yadırgadılar, neyle yargıladılar bizi

Neydi suçumuz?

Tağyir, tebdil ve ilga etmek istedik,

Mutsuzluğu.

yalnız

Gecenin geç saatiydi, loş bir ışık ve fonda kısık bir müzik vardı. İzmaritlerle dolu küllük uzun süredir orada olduğunu kanıtlar gibiydi. Boş bira şişelerinin birkaçı devrilmiş sehpanın üzerinde öylece duruyorlardı. Sarhoşluğun da etkisiyle geçmiş- gelecek muhasebesi iyice iç içe girmişti. Yapılanlar neydi ya da yapılacaklar, hepsi karışmıştı buna rağmen yüzünde anlamsız bir sırıtma yer alıyordu. Neden gülüyordu o da farkında değildi. Eski sevgilileri, okuduğu kitaplar, yaşadığı sevinçler ve hayal kırıklıkları, katıldığı korsan eylemler birbiri ardına aklından geçiverdi. Sonra ne yapması gerektiğini düşündü bir süre yine işin içinden çıkamadı. Kalktı bir bira daha almak için mutfağa gitti, dolabı açtığında bira kalmadığını görünce içerden bir siktir çekti. Tekrar koltuğa oturdu, kafasını iki elinin arasına aldı. Düşündü, düşündü, düşündü…. 

bağ

önce gözlerini açtı genç adam. henüz belli belirsiz aydınlanmıştı hava. saate baktı 06.05'ti saat. doğruldu. çakmağıyla sigarasını aradı ve bulunca hemen bir sigara yaktı. kalktı, mutfağa gidip suyu ocağa koydu. elini yüzünü yıkadıktan sonra kendine bir kahve hazırladı. ne kadar da güzel gelmişti kahvenin ilk yudumu. sigarayla beraber kahvesini içerken aklına kopuk kopuk hatıraları geliyordu. birden işçilerin işe gitmek için evlerinden çıkmış oldukları aklına geldi. şehir uyanmıştı, motor sesleri, kornalar, egzoz dumanları, polis düdükleri ve uzaktan geçen trenin sesi aklına geldi. oysa genç adamın şehirle birlikte uyanmasını gerektirecek hiçbir durum yoktu. kahvesinden son yudumu alırken bu şehirle herhangi bir bağ kuramadığını hatırladı, yine yalnızlığını fark etmişti. sigarasını söndürdü ve tekrar "ölmüşçesine" uyumayı tercih etti.

uçucu sevda

taammüden insan sevmeyi

cebren ve hile ile yasakladılar

kendini yalnız hissetsin diye insanlar

bu yüzden fiili meçhuldur failler

yanılsamalarla dolu bir eylem bütünüdür belki de

insan, ve hep anlamlıdır bu yüzden yaptıkları

kendi için ama sırf kendi içindir.

kendi için olan anlamını kendinde bulabilir mi?

öz töze bulanmış biçim zaten post-modern

taammüden insan sevmeyi

zor yoluyla tedavülden kaldırdılar

onlara göre eski ve esriki sevmeler sevilmeler

ne gaz gibi uçucu ne katı gibi sert,

sıvı gibi akışan ve birbirine karışan

bir şey değil miydi? sevda,

istemediler akışsın ve birbirine karışsın

kendi anlamını başkalarında bulmasın

ve mütekabiliyet bıraktı yerini mükemmeliyete