Ne kadar çok ölüm var

ne kadar çok katil

Tırnaklarımı kemiriyorum

Öldürdüklerimin kanıtı tırnaklarım

Kazıya kazıya kendimi öldürüyorum her gece.

Her gece bir başka yanımı zamanı öldürüyorum

“Sen kaç kere öldürdün

Kaç kere öldürdüler seni

Kazıya kazıya parçalayarak içini

Küçücük bedeninde kocaman bir duvar saati kadınlığın

Kaç kere kırdılar kaç kere ağlattılar seni.

Sallandıkça sarkacı zamanın, daha kaç kere öleceğiz

Her gece biraz daha biraz daha karanlığa gömüleceğiz

Ey gözünün yaşına şiirler söylediğim

Acı olmasaydı umutta olmazdı

Katil oluşumuz belki de bundandı”

Her sarhoşluğum zamandan kopma isteği

unutmak öldürdüklerimin ismini

Ya da ölü doğan mavi gözlü erkek kardeşimi

İçtikçe daha çok ölüyorum daha çok öldürüyorum

Tırnaklarımla kazıya kazıya gecenin sonunu getiriyorum

“Şahittir ter kokan çarşaflar

Kapalı kapılar dağınık yataklar…

Ben sana sen bana akarken

Kum saatinin dar boğazı gibi

Sevgi dolu acı dolu yalnızlık dolu

Kendimizi aklamanın en günah yolu

Baba olmadım hiç, bir katil nasıl baba olabilir

Biliyorum kaba oldum sana

Belki hep öyleydim ya da öyle öğrettiler

Şimdi tüm günahlarımla af diliyorum

Hala sallanıyor zamanın sarkacı

Biliyorum zordur affetmek, varken

bunca ölüm bunca acı “