mutsuzum. farkındayım, hissediyorum, otosansür uyguluyorum, kurallara riayet ediyorum. özgür hissetmiyorum, baskılanıyorum; hem kendim hem de toplum tarafından. çok fazla düşünüyorum, kafam karışık ve çıkışsızım. umursuyorum, önemsiyorum, değer veriyorum. reddediyorum ya da kabul ediyorum. net olmayı istiyorum. yalnızım; yalnız kalmayı da sosyalleşmeyi de seviyorum ve çay içiyorum.
oysa ben zamanın ve mekanın önemsizleştiği, derinliğin kaybolduğu, saçmalama hürriyetini ve kim olduğumdan bağımsız kendinden menkul olmayı, bir başka ifadeyle rezil olmayı, umursamamayı ve önemsememeyi, değer vermemeyi, herkesi o an benim gibi görebilmeyi istiyorum. o anki bulanıklığı, flu hali, aptal aptal sırıtmayı seviyorum.
nedenleri sorgulamıyorum. kendi varoluşumdan uzaklaşıp herkesleşiyorum. özbenliğin yıkımını ve kendini önemli hissetmenin sonunu görüyorum. dedim ya çay içiyorum. kafası sonradan vurdu kaçak çay sanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder